Dış Mekân Tasarımı
Mimarlık kendi alanında ikiye ayrılır. İlki yapının kendisi tarafından sınırlanan iç mekân diğeri ise yapının ve etrafındaki objelerin dış bütünün birlikte oluşturdukları dış mekân‘dır. Mekânlar, kendi içerisinde sınırlanması sonucu açısından ele alındığında, sert ve yumuşak mekân olmak üzere kendi içlerinde 2 ayrı gruba ayrılmaktadır. Sert mekânlar belirlenen sınırlarla çevriliyken, yumuşak mekânlar ise tamamen doğal ortamın hâkim olduğu, sert mekânlar gibi sınırlandırmaları olmayan mekanlardır. Dış Mekan Tasarımı bundan dolayı önemlidir.
İç ve dış mekânın işlevli, geçirgen ve bağlantılı oluşu mekân tasarımcılarının iş birliğine ve mesleki dil birliğine bağlıdır. Peyzaj tasarımında, yürüme yolu, oturma ve dinlenme alanı, havuz gibi yapısal peyzaj ögelerinin dışında, bitkilerin form, renk, doku farklılıklarıyla birlikte oluşturduğu çalışma peyzaj tasarımında bitkisel tasarımın oluşturduğu özgünlüğünü ortaya koymaktadır. Bitkisel ögeler ağaçlar, ağaççıklar, çalılar, yer örtücüler dış mekânın içinde başka ölçeklerde mekân oluşturan araçlarıdır. Ögeler mekânda uyandıran mutluluk hissini artırarak kullanıcının mekânı anlamlandırmasına ve işlevselliğine katkıda bulunmaktadır.
Mekânda bulunan ışık tasarımcı için büyülü bir araç niteliğinde olup iç ve dış mekânın görüntüsünü, tasarımcının ya da kullanıcının belirlediği dozda sağlayarak, gece peyzajını oluşturmada ve bu şekilde tasarım için gerekli ögelerini vurgulamada etkin rolü vardır. Mekân, tüm var olanların içinde yer aldığı sınırsız bir yerdir. Mekân bizi çevrelemekte ve karşımızda durmaktadır. Bireylerin mekâna girdiği anda mekânın onlara aktarmak istediklerini yansıtarak, insanın kendisi dışındaki dünya ile bağlantı kurduğu bir ara yüzdür. Mekânların salt yatay ve dikey fiziksel birtakım strüktürel bileşenlerden değil, aynı zamanda bireylerce inşa edildikleri için insanın ruhu, aklı ve insan zihninin koridorlarından da oluştuğu fikrine ulaşmak mümkündür.
Dış Mekân Tasarımı Nasıl Yapılır?
Mekânın iç ve dış mekânın, açık ve kapalı mekânın üretimi, yapısal ögelerle bitkisel ögelerin işlevli ve göze hoş gelen bir kombinasyonu değildir, olmamalıdır. İç ve dış mekânlar birbiriyle bağlantılı, geçirgen ve aynı zamanda duygusal bir bütün olarak üretildiği zaman, kullanıcı ya da etkileşime geçenlere duyarlılık aktaran ve insanın ilişki kurabileceği, mutluluk duygusunu meydana getiren bir yer, duyarlı bir boşluk ve anlamlı bir oluşum olarak karşımıza çıkacaktır.
